نام من سرباز کوی عترت است / دوره ی آموزشی ام هیئت است / پادگانم چادری شد ، وصله دار / سردرش عکس علی با ذوالفقار / ارتش حیدر محل خدمتم / بهر جانبازی پی هر فرصتم / نقش سر دوشی  من یا فاطمه است / قمقمه ام پر ز آب علقمه است / اسم رمز حمله ام یاس علی است /
افسر مافوق من ، سید علی است

رهبر انقلاب :
اساس کار دشمنان ، فتنه سازی است و اساس کار ما باید ایجاد بصیرت باشد.
به نظر شما بهترین راه برای کسب بصیرت چیست ؟

رهبر انقلاب :
اساس کار دشمنان ، فتنه سازی است و اساس کار ما باید ایجاد بصیرت باشد.
به نظر شما بهترین راه برای کسب بصیرت چیست ؟

شهری به آتش می کشم گر تو لبت را تر کنی
من چون گلی در دست تو ، کی تو مرا پرپر کنی
بر رشته های معجر زهرا (س)قسم ، سید علی !
خنجر به حنجر می زنم ، گر تو هوای سر کنی
*************

آهن آبدیده را ، زنگ عوض نمی کند
چهره انقلاب را ، جنگ عوض نمی کند
به خیل دشمنان بگو به کوری دو چشمتان
مطیع امر رهبری ، رنگ عوض نمی کند
*************

گرگ ها خوب بدانند در این ایل غریب
گر پدر رفت ، تفنگ پدری هست هنوز
گر چه نیکان همگی بار سفر بربستند
شیرمردی چو علی خامنه ای هست هنوز
گر امام شهدا نیست کنون در برمان
خلف صالح و مظلوم علی هست هنوز
*************
برای سلامتی شان صلوات !

چشماتو وا کن آقا جون/بال های خستمو ببین/ منو نگاه کن آقا جون/ دل شکسته مو ببین/ دلت میاد کبوترات تو حرمت پر نزنن/ به سایه بون دستای مهربونت سر نزنن/ می خوام برای کفترا یه خورده گندم ببرم/ اونجا که گنبدش طلاست با کفتراش پر بزنم/ دوسش دارم اماممه در خونشو در بزنم/ بعضی شبا تو خونمون بابام به مادرم میگه/ می خوام برم امام رضا/ به خدا دلم تنگه دیگه ...

غریب خراسان
طوس هم مدینه ی دیگری است...
چرا که خورشید مدینه در آن آرمیده است و علی بن موسی ، پاره ی تن رسول الله (ص) است ...
و امروز ... امت ما ، گرچه در سوگ رضای اهل بیت ، نشسته است ، اما خرسند است که نعمت ولایت دارد و به شرطی که امام هشتم در حدیث سلسله الذهب فرمود ، پای بند و سر به فرمان است ...
خدایا مهر آل علی را در دلها بیفزای و غم شیعه را با ظهور خورشید پنهان ، به سرور مبدل فرما و اشک دیدگان را در سوگ غریب خراسان ، با نسیمی از کوی یار ، به گلخنده ی شادی و رضا برسان ...
سلام بر تو ، ای غریب آشنا ، ای حضرت رضا (ع) ...

خواص و مظلومیت امام حسن (ع)

معاویه بعد از شهادت امام علی (ع) تا آنجا که توانست بوسیله ی عمال خود ، جامعه اسلامی را به سمت دنیاطلبی و احیای تعصبات قومی و جاهلی کشاند و سعی نمود تا با نفوذ در سرزمین هایی که امام حسن مجتبی (ع) سرپرستی و زعامت آن را بر عهده داشت ، زمینه را برای کارزار نظامی آماده سازد.

پس از مدتی ، عاقبت ، معاویه به سمت عراق ، لشکر کشید و امام حسن مجتبی (ع) نیز به محض شنیدن این خبر ، از خواص و بزرگان عراق خواستند تا اجتماع کرده و برای نبرد با معاویه آماده شوند.

اهل عراق ، نخست ، سرپیچی کرده و سپس تن به جهاد دادند که البته در بین آنها گروه های گوناگونی به چشم می خورد : عده ی کمی از شیعیان و مؤمنین ، گروهی از خوارج که جنگ با معاویه را به هر چیزی ترجیح می دادند ، گروهی مردم آشوب طلب و تشنه ی غنایم جنگی و دسته ای دیگر را نیز مردمانی اهل تعصب تشکیل می دادند که تنها از رئیس قبیله ی خود ، پیروی کرده و دین آئین دیگری نداشتند. با این حال ، امام (ع) از سر ناچاری حرکت کرده و با همین افراد ، تا نزدیکی اردوگاه معاویه ، پیش رفت . در نزدیکی میدان نبرد ، حضرت دستور توقف داد و برای آنکه ترکیب نیروهای خود را بهتر شناخته و میزان فرمانبری لشکر خود را بداند ، خطبه ای را برای مردم آغاز کرده و در بیان ثمرات وحدت و دوستی با مسلمانان ، جملاتی را بیان فرموده و از همگان خواست که اگر در هنگامه ی نبرد ، یا قبل و بعد از آن ، تصمیمی از جانب ایشان گرفته شد ، با آن مخالفت نشود. در این هنگام ، خواص کوته فکر به یکدیگر نگاه کرده و گفتند : ظاهرا او قصد مصالحه با معاویه را دارد ، به خدا ، این مرد کافر شده است ... و بلافاصله به خیمه امام ریخته و آن را غارت کرده و حتی سجاده را از زیر پای مبارکش کشیده و عبدالرحمن جعال ، ردای آن حضرت را نیز از دوشش کشید.

امام حسن (ع) پس از این واقعه ، با عده ی کمی از شیعیانش به سمت مدائن به راه افتاد و پس از سوء قصدی که منجر به جراحت ایشان گردید ، به آن بزرگوار خبر دادند که رؤسای قبایل به معاویه نامه نوشته و تعهد کرده اند ، درصورت ورود لشکر معاویه ، امام حسن (ع) را اسیر کرده و تسلیم وی کنند. بعد از آن نیز خبری رسید که عبیدالله بن عباس ، که سردار سپاه امام حسن و یکی از نزدیکان ایشان بود ، با وعده ی یک میلیون درهمی معاویه فریب خورده و به لشکر او پیوسته است !

خودداری کردن مردم از یاری امام (ع) و سوءقصدهای خوارج و دشنام ها و تکفیر و حلال شمردن خون امام (ع) از سوی اصحاب و خیانت و دنیاطلبی خواص ، باعث شد که حضرت ، برای بقای امامت و اصل اسلام ، تن به صلحی قهرمانانه دهد و طی آن ضمن گرفتن تعهد از معاویه برای بازگرداندن خلافت پس از خود به خاندان پیامبر و تعهد از وی برای ایجاد امنیت شیعیان ، به جنگی که از مدتها قبل ، نتیجه اش معلوم بود ، پایان داد.

حضرت در چندسال پس از این صلح ، همواره از خیانت نزدیکان و خواص ، خون دل خورد و در نهایت ، پس از سالها روشنگری علیه بنی امیه و زمینه سازی برای قیام عاشور ، با زهر معاویه ، به شهادت رسید.

در این زمان نیز ، هرگاه مردم و خواص جامعه ، برای دفاع از دین خدا و یاری امام خود ، در صحنه بوده و  حق را از باطل و تزویر تشخیص دهند و فریب ظواهر دنیا را نخورند ، دشمنان هرگز نخواهند توانست آن شرایط تلخ دوران مظلومانه ی امام حسن (ع) را بر دنیای اسلام ، تحمیل کنند و به لطف الهی ، هرگز چنین نخواهد بود.  

منبع

رهبر معظم انقلاب اسلامی:
اکنون مشخص شده است، کسانی که در مقابل عظمت ملت ایران در انتخابات ایستادند، از ملت نیستند بلکه افراد ضد انقلاب صریح و یا افرادی هستند که براثر جهالت و لجاجت، همان کار ضد انقلاب را انجام می دادند.       

سی و یک سال است لبریز تو هستیم

انقلاب اسلامی با تکیه بر مشروعیت الهی و پشتوانه مردمی شکل گرفت.

عامل موفقیت امام(ره) و امت
حقیقت دوم این است که آنچه امام بزرگوار و ملت شجاع ما را در راه این مبارزه‏ى بزرگ موفق کرد، بصیرت و صبر بود - مقاومتى همراه با بصیرت - همان‏طور که امیرالمؤمنین (علیه‏الصّلاةوالسّلام) فرمود: «و لا یحمل هذا العلم الّا اهل البصر والصّبر»(9). علت آن هم این است که امروز مبارزه با کفر خالص و شرک خالص نیست، تا مطلب روشن، و صف‏بندیها مجزا و جداى از هم باشد؛ بلکه امروز مبارزه با نفاق و دورویى و تزویر و شعارهاى توخالى و دروغ‌زنیها و لاف‌زنیهایى است که بلندگوهاى استکبار را در همه‏ى انحاى عالم پُر کرده است. بسیارى دم از طرفدارى از حقوق بشر مى‏زنند و دروغ مى‏گویند. بسیارى دم از اسلام مى‏زنند و دروغ مى‏گویند. اسلام آنها، اسلام باب طبع و میل سردمداران استکبار است. بسیارى دم از مساوات و برابرى انسانها مى‏زدند و مى‏زنند و دروغ مى‏گفتند و مى‏گویند. بنابراین، مبارزه در دوران کنونى، مبارزه‏یى دشوار است؛ هم به خاطر قدرت زر و زور استکبار، و هم به خاطر قدرت تبلیغاتى و توجیه‏گر دروغگوییها و نفاقهاى استکبار و ایادیش.
انسانهاى بى‏بصیرت، زود فریب مى‏خورند. همین امروز هم در دنیا آدمهاى دلسوزى هستند که فریب خورده‏اند؛ دشمن را نشناخته‏اند و صف را تشخیص نداده‏اند. در ایران، امام عظیم‏الشأن ما، به برکت بصیرت مردم - که با صبر و مقاومت آنها همراه بود - این راه را طى کرد و به موفقیت رسید. خود او، در ایجاد این بصیرت و صبر در مردم، بزرگترین مؤثر بود. هرجا در انحاى عالم مبارزه‏یى صورت مى‏گیرد، حرکتى مى‏شود، انسان دلسوزى در پى نجات توده‏هاى مردم حرکت مى‏کند، باید بداند که این راه، با هوشمندى و بصیرت و نیز با صبر و مقاومت طى‏شدنى است، و لاغیر.
حقیقت سوم این است که همه‏ى دنیا - هم توده‏هاى مسلمان و مستضعف و محروم عالم، و هم اردوگاه استکبار - تشخیص داده و فهمیده‏اند که کانون و محور و مرکز این حرکتى که امروز در جهت آرمانهاى اسلامى در دنیا مشاهده مى‏شود، جمهورى اسلامى است؛ لذا در درجه‏ى اول، همه‏ى دشمنیهاى عالم متوجه ماست. ما در لابلاى سخنان گرم و به‏ظاهر دوستانه، همواره نشانه‏هاى خصومت و کینه را مى‏شناسیم. ما مى‏دانیم که استکبار نسبت به جمهورى اسلامى و شما ملت و این امام بزرگوار، چه‏قدر دشمن است. دشمن چون او را زنده مى‏داند، یک سر سوزن از دشمنیش با او کم نشده است. اگر بوقهاى استکبارى و اردوگاه استکبار و دشمنان امام فکر مى‏کردند که او مرده و تمام شده است، بعد از گذشت دو سال از رحلت جانسوز او، این‏قدر با شخص او و با نام او دشمنى نمى‏کردند، که امروز مى‏کنند.
ایران اسلامى، ایران امام، ایران انقلاب، مرکز و محور حرکت عظیم جهانى مسلمانان است، و به همین نسبت محور دشمنیهاست. این، به‏جاى آن‏که ما را غمگین کند، خوشحال مى‏کند؛ و به‏جاى آن‏که ما را وحشت‏زده کند، امیدوار مى‏کند؛ چون نشان مى‏دهد که ما قدرتمندیم و علیه منافع استکبار و منافع دزدان و غارتگران، همچنان تهدید بزرگى به شمار مى‏رویم. دشمنى استکبار، ما را مطمئنتر مى‏کند که راهى را که در حرکت پیشرونده‏ى انقلاب و سازنده‏ى کشور و جامعه انتخاب کرده‏ایم، درست و موفق و صائب بوده است. اگر ما در حرکتمان علیه منافع دشمنان بشریت و در جهت مصالح انقلاب و کشور، راه خطا را پیموده بودیم، دشمن این‏قدر با ما دشمنى نمى‏کرد.
امروز همه‏ى تبلیغات جهانى با شیوه‏هاى مختلف علیه ماست. ممکن است بعضى از رادیوها و بعضى از دستگاههاى خبرى و تبلیغاتى به ما صریحاً دشنام ندهند، اما این دلیل دوستى آنها نیست. آنها مى‏دانند که دشنام صریحشان به ما، دل ملتهاى عالم را به ما بیشتر نزدیک مى‏کند. به همین خاطر، به جاى دشنام صریح، تهمت مى‏زنند؛ خودشان را به ما نزدیک، و ما را به خودشان خوشبین نشان مى‏دهند! این هم از همان ترفندها و خباثتهاست.
فرازی از بیانات مقام معظم رهبر
در مراسم دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) 14/3/1370

امام(ره) قوّت و عزّت مسلمین
من امروز چند حقیقت بدیهى و روشن را عرض مى‏کنم و بعد از آن، یک نتیجه‏گیرى براى ملت ایران، و یک نتیجه‏گیرى براى همه‏ى ملتهاى مسلمان جهان خواهم کرد.
حقیقت اول که کسى منکر آن نیست و هیچ منصفى نمى‏تواند آن را انکار کند، این است که امام بزرگوار ما به اسلام و مسلمین قوّت و عزت بخشید. دشمنان اسلام، اسلام را ضعیف مى‏خواستند. آنها تلاش کرده بودند تا اسلام را از صحنه‏ى عمل، بلکه از ذهن ملتهاى مسلمان - چه برسد به غیر آنها - خارج کنند؛ متأسفانه تا حدود زیادى هم موفق شده بودند. در این سیاست پلید، حکومتهاى فاسد و وابسته، با استکبار و شبکه‏ى جهانى دشمنان اسلام هماهنگى کامل داشتند.
امام بزرگوار با این انقلاب، مسلمانان را نشاط بخشید و اسلام را زنده کرد. امروز در کشورهاى بسیارى، اسلام آرزو و آرمان نسلهاى جوان و به‏پاخاسته و روشنفکر است. یک نمونه، فلسطین عزیز است. سالها به نام فلسطین حرف زده شد و مبارزه گردید؛ اما ناکام و ناموفق. امروز ملت فلسطین، به نام اسلام مبارزه و مقاومت مى‏کند؛ لذا مبارزه از شکل سازمانها و گروهها و شخصیتها و سردمدارها، به میان توده‏ى مردم کشیده شده است. چنین مبارزه‏یى، هرگز ناکام نخواهد شد. مبارزه‏ى مردمى اگر باقى بماند، بى‏شک در نهایت به پیروزى خواهد رسید. این، به برکت اسلامى بود که امام نام آن را زنده کرد و وجدان اسلامى را در مسلمین بیدار نمود.
امروز در کشورهاى اسلامى شمال آفریقا، گروههایى به نام اسلام و با هدف ایجاد حکومت و نظام اسلامى مبارزه مى‏کنند؛ پیشرفت هم کرده‏اند. قبل از نهضت امام بزرگوار ما، چه کسى چنین چیزى را حتّى به خاطر مى‏گذرانید؟ در شرق و غرب جهان اسلام، مسلمانان بیدار شده‏اند. اقلیتهاى مسلمان در کشورهاى اروپایى و غیر اروپایىِ داراى حاکمیت کفر و الحاد، احساس شخصیت مى‏کنند. هویت و شخصیت اسلامى، در میان مسلمانان زنده شد. این، به برکت امام و حرکت عظیم امام بود.

فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) 14/3/1370