ابتدا به این مصوبات توجه فرمایید :
پوشیدن لباس بلند ، گشاد و روپوش های رنگی مصوب این دانشگاه ، الزامی است / تمام مردان باید از کت و شلوار تیره ، پیراهن سفید ساده و جوراب استفاده کنند / زنان نیز باید دامن تیره یا شلوار ، بلوز سفید ، کفش سیاه و در صورت نیاز ، یک کت تیره بپوشند / مو باید رنگ طبیعی داشته باشد و از مدل های افراطی پرهیز شود / خط ریش ، ریش بزی ، گوشواره و دیگر موارد مشابه ، ممنوع است / خالکوبی مجاز نیست / لباس زنان نباید تنگ و بالای زانو ، پشت باز یا بدون آستین باشد و ...
این قوانین ، مربوط به هیچکدام از دانشگاه های داخل کشور نیست ، حتی هیچ دانشگاه اسلامی وابسته به ایران نیز ، چنین مصوباتی را برای پوشش دانشجویان خود ، ابلاغ نکرده است. بلکه این موارد مربوط است به دانشگاه آکسفورد انگلیس که یکی از معروفترین دانشگاه های جهان است و اخیرا ضوابط خاصی را برای پوشش دانشجویان خود در نظر گرفته ! در نگاه اول باور اینکه انگلیس بعنوان مهد بی بند و باری غرب و عامل اصلی ترویج روابط و پوشش بی قید و بند ، چنین دستورالعملی را برای دانشجویان خود صادر کرده باشد ، کمی بعید بنظر می رسد ، اما با توجه به اثرات مخرب پوششهای نامناسب و روابط آزاد در محیط های علمی ، حتی انگلستان نیز ، چنین سختگیریهایی را لازم دانسته است.
حال سؤال اینجاست که با عنایت به وضعیت نامناسب و نگران کننده ی پوشش برخی از دانشجویان دختر و پسر در محیط های علمی (اعم از دانشگاه های دولتی ، آزاد و ... در ایران) و حتی برخی دبیرستان ها و مدارس ، (که هر روزه هم رو به افزایش است) چرا مسئولان علمی و آموزشی کشور به این موضوع مهم ،توجه لازم را نشان نمی دهند ؟ آیا وقت آن نرسیده است که با وجود دلایل و شواهد زیاد مبنی بر وجود معضلات فراوان اخلاقی در محیط های آموزشی ، دستورالعمل و نظارت جدی در این زمینه را بعنوان یک ضرورت در دستور کار قرار دهند ؟؟؟
