رهبر انقلاب :
اساس کار دشمنان ، فتنه سازی است و اساس کار ما باید ایجاد بصیرت باشد.
به نظر شما بهترین راه برای کسب بصیرت چیست ؟

شهری به آتش می کشم گر تو لبت را تر کنی
من چون گلی در دست تو ، کی تو مرا پرپر کنی
بر رشته های معجر زهرا (س)قسم ، سید علی !
خنجر به حنجر می زنم ، گر تو هوای سر کنی
*************

آهن آبدیده را ، زنگ عوض نمی کند
چهره انقلاب را ، جنگ عوض نمی کند
به خیل دشمنان بگو به کوری دو چشمتان
مطیع امر رهبری ، رنگ عوض نمی کند
*************

گرگ ها خوب بدانند در این ایل غریب
گر پدر رفت ، تفنگ پدری هست هنوز
گر چه نیکان همگی بار سفر بربستند
شیرمردی چو علی خامنه ای هست هنوز
گر امام شهدا نیست کنون در برمان
خلف صالح و مظلوم علی هست هنوز
*************
برای سلامتی شان صلوات !

چشماتو وا کن آقا جون/بال های خستمو ببین/ منو نگاه کن آقا جون/ دل شکسته مو ببین/ دلت میاد کبوترات تو حرمت پر نزنن/ به سایه بون دستای مهربونت سر نزنن/ می خوام برای کفترا یه خورده گندم ببرم/ اونجا که گنبدش طلاست با کفتراش پر بزنم/ دوسش دارم اماممه در خونشو در بزنم/ بعضی شبا تو خونمون بابام به مادرم میگه/ می خوام برم امام رضا/ به خدا دلم تنگه دیگه ...

غریب خراسان
طوس هم مدینه ی دیگری است...
چرا که خورشید مدینه در آن آرمیده است و علی بن موسی ، پاره ی تن رسول الله (ص) است ...
و امروز ... امت ما ، گرچه در سوگ رضای اهل بیت ، نشسته است ، اما خرسند است که نعمت ولایت دارد و به شرطی که امام هشتم در حدیث سلسله الذهب فرمود ، پای بند و سر به فرمان است ...
خدایا مهر آل علی را در دلها بیفزای و غم شیعه را با ظهور خورشید پنهان ، به سرور مبدل فرما و اشک دیدگان را در سوگ غریب خراسان ، با نسیمی از کوی یار ، به گلخنده ی شادی و رضا برسان ...
سلام بر تو ، ای غریب آشنا ، ای حضرت رضا (ع) ...

خواص و مظلومیت امام حسن (ع)

معاویه بعد از شهادت امام علی (ع) تا آنجا که توانست بوسیله ی عمال خود ، جامعه اسلامی را به سمت دنیاطلبی و احیای تعصبات قومی و جاهلی کشاند و سعی نمود تا با نفوذ در سرزمین هایی که امام حسن مجتبی (ع) سرپرستی و زعامت آن را بر عهده داشت ، زمینه را برای کارزار نظامی آماده سازد.

پس از مدتی ، عاقبت ، معاویه به سمت عراق ، لشکر کشید و امام حسن مجتبی (ع) نیز به محض شنیدن این خبر ، از خواص و بزرگان عراق خواستند تا اجتماع کرده و برای نبرد با معاویه آماده شوند.

اهل عراق ، نخست ، سرپیچی کرده و سپس تن به جهاد دادند که البته در بین آنها گروه های گوناگونی به چشم می خورد : عده ی کمی از شیعیان و مؤمنین ، گروهی از خوارج که جنگ با معاویه را به هر چیزی ترجیح می دادند ، گروهی مردم آشوب طلب و تشنه ی غنایم جنگی و دسته ای دیگر را نیز مردمانی اهل تعصب تشکیل می دادند که تنها از رئیس قبیله ی خود ، پیروی کرده و دین آئین دیگری نداشتند. با این حال ، امام (ع) از سر ناچاری حرکت کرده و با همین افراد ، تا نزدیکی اردوگاه معاویه ، پیش رفت . در نزدیکی میدان نبرد ، حضرت دستور توقف داد و برای آنکه ترکیب نیروهای خود را بهتر شناخته و میزان فرمانبری لشکر خود را بداند ، خطبه ای را برای مردم آغاز کرده و در بیان ثمرات وحدت و دوستی با مسلمانان ، جملاتی را بیان فرموده و از همگان خواست که اگر در هنگامه ی نبرد ، یا قبل و بعد از آن ، تصمیمی از جانب ایشان گرفته شد ، با آن مخالفت نشود. در این هنگام ، خواص کوته فکر به یکدیگر نگاه کرده و گفتند : ظاهرا او قصد مصالحه با معاویه را دارد ، به خدا ، این مرد کافر شده است ... و بلافاصله به خیمه امام ریخته و آن را غارت کرده و حتی سجاده را از زیر پای مبارکش کشیده و عبدالرحمن جعال ، ردای آن حضرت را نیز از دوشش کشید.

امام حسن (ع) پس از این واقعه ، با عده ی کمی از شیعیانش به سمت مدائن به راه افتاد و پس از سوء قصدی که منجر به جراحت ایشان گردید ، به آن بزرگوار خبر دادند که رؤسای قبایل به معاویه نامه نوشته و تعهد کرده اند ، درصورت ورود لشکر معاویه ، امام حسن (ع) را اسیر کرده و تسلیم وی کنند. بعد از آن نیز خبری رسید که عبیدالله بن عباس ، که سردار سپاه امام حسن و یکی از نزدیکان ایشان بود ، با وعده ی یک میلیون درهمی معاویه فریب خورده و به لشکر او پیوسته است !

خودداری کردن مردم از یاری امام (ع) و سوءقصدهای خوارج و دشنام ها و تکفیر و حلال شمردن خون امام (ع) از سوی اصحاب و خیانت و دنیاطلبی خواص ، باعث شد که حضرت ، برای بقای امامت و اصل اسلام ، تن به صلحی قهرمانانه دهد و طی آن ضمن گرفتن تعهد از معاویه برای بازگرداندن خلافت پس از خود به خاندان پیامبر و تعهد از وی برای ایجاد امنیت شیعیان ، به جنگی که از مدتها قبل ، نتیجه اش معلوم بود ، پایان داد.

حضرت در چندسال پس از این صلح ، همواره از خیانت نزدیکان و خواص ، خون دل خورد و در نهایت ، پس از سالها روشنگری علیه بنی امیه و زمینه سازی برای قیام عاشور ، با زهر معاویه ، به شهادت رسید.

در این زمان نیز ، هرگاه مردم و خواص جامعه ، برای دفاع از دین خدا و یاری امام خود ، در صحنه بوده و  حق را از باطل و تزویر تشخیص دهند و فریب ظواهر دنیا را نخورند ، دشمنان هرگز نخواهند توانست آن شرایط تلخ دوران مظلومانه ی امام حسن (ع) را بر دنیای اسلام ، تحمیل کنند و به لطف الهی ، هرگز چنین نخواهد بود.  

منبع

رهبر معظم انقلاب اسلامی:
اکنون مشخص شده است، کسانی که در مقابل عظمت ملت ایران در انتخابات ایستادند، از ملت نیستند بلکه افراد ضد انقلاب صریح و یا افرادی هستند که براثر جهالت و لجاجت، همان کار ضد انقلاب را انجام می دادند.       

سی و یک سال است لبریز تو هستیم

انقلاب اسلامی با تکیه بر مشروعیت الهی و پشتوانه مردمی شکل گرفت.

عامل موفقیت امام(ره) و امت
حقیقت دوم این است که آنچه امام بزرگوار و ملت شجاع ما را در راه این مبارزه‏ى بزرگ موفق کرد، بصیرت و صبر بود - مقاومتى همراه با بصیرت - همان‏طور که امیرالمؤمنین (علیه‏الصّلاةوالسّلام) فرمود: «و لا یحمل هذا العلم الّا اهل البصر والصّبر»(9). علت آن هم این است که امروز مبارزه با کفر خالص و شرک خالص نیست، تا مطلب روشن، و صف‏بندیها مجزا و جداى از هم باشد؛ بلکه امروز مبارزه با نفاق و دورویى و تزویر و شعارهاى توخالى و دروغ‌زنیها و لاف‌زنیهایى است که بلندگوهاى استکبار را در همه‏ى انحاى عالم پُر کرده است. بسیارى دم از طرفدارى از حقوق بشر مى‏زنند و دروغ مى‏گویند. بسیارى دم از اسلام مى‏زنند و دروغ مى‏گویند. اسلام آنها، اسلام باب طبع و میل سردمداران استکبار است. بسیارى دم از مساوات و برابرى انسانها مى‏زدند و مى‏زنند و دروغ مى‏گفتند و مى‏گویند. بنابراین، مبارزه در دوران کنونى، مبارزه‏یى دشوار است؛ هم به خاطر قدرت زر و زور استکبار، و هم به خاطر قدرت تبلیغاتى و توجیه‏گر دروغگوییها و نفاقهاى استکبار و ایادیش.
انسانهاى بى‏بصیرت، زود فریب مى‏خورند. همین امروز هم در دنیا آدمهاى دلسوزى هستند که فریب خورده‏اند؛ دشمن را نشناخته‏اند و صف را تشخیص نداده‏اند. در ایران، امام عظیم‏الشأن ما، به برکت بصیرت مردم - که با صبر و مقاومت آنها همراه بود - این راه را طى کرد و به موفقیت رسید. خود او، در ایجاد این بصیرت و صبر در مردم، بزرگترین مؤثر بود. هرجا در انحاى عالم مبارزه‏یى صورت مى‏گیرد، حرکتى مى‏شود، انسان دلسوزى در پى نجات توده‏هاى مردم حرکت مى‏کند، باید بداند که این راه، با هوشمندى و بصیرت و نیز با صبر و مقاومت طى‏شدنى است، و لاغیر.
حقیقت سوم این است که همه‏ى دنیا - هم توده‏هاى مسلمان و مستضعف و محروم عالم، و هم اردوگاه استکبار - تشخیص داده و فهمیده‏اند که کانون و محور و مرکز این حرکتى که امروز در جهت آرمانهاى اسلامى در دنیا مشاهده مى‏شود، جمهورى اسلامى است؛ لذا در درجه‏ى اول، همه‏ى دشمنیهاى عالم متوجه ماست. ما در لابلاى سخنان گرم و به‏ظاهر دوستانه، همواره نشانه‏هاى خصومت و کینه را مى‏شناسیم. ما مى‏دانیم که استکبار نسبت به جمهورى اسلامى و شما ملت و این امام بزرگوار، چه‏قدر دشمن است. دشمن چون او را زنده مى‏داند، یک سر سوزن از دشمنیش با او کم نشده است. اگر بوقهاى استکبارى و اردوگاه استکبار و دشمنان امام فکر مى‏کردند که او مرده و تمام شده است، بعد از گذشت دو سال از رحلت جانسوز او، این‏قدر با شخص او و با نام او دشمنى نمى‏کردند، که امروز مى‏کنند.
ایران اسلامى، ایران امام، ایران انقلاب، مرکز و محور حرکت عظیم جهانى مسلمانان است، و به همین نسبت محور دشمنیهاست. این، به‏جاى آن‏که ما را غمگین کند، خوشحال مى‏کند؛ و به‏جاى آن‏که ما را وحشت‏زده کند، امیدوار مى‏کند؛ چون نشان مى‏دهد که ما قدرتمندیم و علیه منافع استکبار و منافع دزدان و غارتگران، همچنان تهدید بزرگى به شمار مى‏رویم. دشمنى استکبار، ما را مطمئنتر مى‏کند که راهى را که در حرکت پیشرونده‏ى انقلاب و سازنده‏ى کشور و جامعه انتخاب کرده‏ایم، درست و موفق و صائب بوده است. اگر ما در حرکتمان علیه منافع دشمنان بشریت و در جهت مصالح انقلاب و کشور، راه خطا را پیموده بودیم، دشمن این‏قدر با ما دشمنى نمى‏کرد.
امروز همه‏ى تبلیغات جهانى با شیوه‏هاى مختلف علیه ماست. ممکن است بعضى از رادیوها و بعضى از دستگاههاى خبرى و تبلیغاتى به ما صریحاً دشنام ندهند، اما این دلیل دوستى آنها نیست. آنها مى‏دانند که دشنام صریحشان به ما، دل ملتهاى عالم را به ما بیشتر نزدیک مى‏کند. به همین خاطر، به جاى دشنام صریح، تهمت مى‏زنند؛ خودشان را به ما نزدیک، و ما را به خودشان خوشبین نشان مى‏دهند! این هم از همان ترفندها و خباثتهاست.
فرازی از بیانات مقام معظم رهبر
در مراسم دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) 14/3/1370

امام(ره) قوّت و عزّت مسلمین
من امروز چند حقیقت بدیهى و روشن را عرض مى‏کنم و بعد از آن، یک نتیجه‏گیرى براى ملت ایران، و یک نتیجه‏گیرى براى همه‏ى ملتهاى مسلمان جهان خواهم کرد.
حقیقت اول که کسى منکر آن نیست و هیچ منصفى نمى‏تواند آن را انکار کند، این است که امام بزرگوار ما به اسلام و مسلمین قوّت و عزت بخشید. دشمنان اسلام، اسلام را ضعیف مى‏خواستند. آنها تلاش کرده بودند تا اسلام را از صحنه‏ى عمل، بلکه از ذهن ملتهاى مسلمان - چه برسد به غیر آنها - خارج کنند؛ متأسفانه تا حدود زیادى هم موفق شده بودند. در این سیاست پلید، حکومتهاى فاسد و وابسته، با استکبار و شبکه‏ى جهانى دشمنان اسلام هماهنگى کامل داشتند.
امام بزرگوار با این انقلاب، مسلمانان را نشاط بخشید و اسلام را زنده کرد. امروز در کشورهاى بسیارى، اسلام آرزو و آرمان نسلهاى جوان و به‏پاخاسته و روشنفکر است. یک نمونه، فلسطین عزیز است. سالها به نام فلسطین حرف زده شد و مبارزه گردید؛ اما ناکام و ناموفق. امروز ملت فلسطین، به نام اسلام مبارزه و مقاومت مى‏کند؛ لذا مبارزه از شکل سازمانها و گروهها و شخصیتها و سردمدارها، به میان توده‏ى مردم کشیده شده است. چنین مبارزه‏یى، هرگز ناکام نخواهد شد. مبارزه‏ى مردمى اگر باقى بماند، بى‏شک در نهایت به پیروزى خواهد رسید. این، به برکت اسلامى بود که امام نام آن را زنده کرد و وجدان اسلامى را در مسلمین بیدار نمود.
امروز در کشورهاى اسلامى شمال آفریقا، گروههایى به نام اسلام و با هدف ایجاد حکومت و نظام اسلامى مبارزه مى‏کنند؛ پیشرفت هم کرده‏اند. قبل از نهضت امام بزرگوار ما، چه کسى چنین چیزى را حتّى به خاطر مى‏گذرانید؟ در شرق و غرب جهان اسلام، مسلمانان بیدار شده‏اند. اقلیتهاى مسلمان در کشورهاى اروپایى و غیر اروپایىِ داراى حاکمیت کفر و الحاد، احساس شخصیت مى‏کنند. هویت و شخصیت اسلامى، در میان مسلمانان زنده شد. این، به برکت امام و حرکت عظیم امام بود.

فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) 14/3/1370

کار بزرگ امام(ره)
اولین کار بزرگ او، احیاى اسلام بود. دویست سال است که دستگاههاى استعمارى سعى کردند تا اسلام به دست فراموشى سپرده شود. یکى از نخست‏وزیرهاى انگلیس در جمع سیاستمداران استعمارى دنیا اعلام کرده بود که ما باید اسلام را در کشورهاى اسلامى منزوى کنیم! قبل و بعد از آن نیز پولهاى گزافى خرج شد تا اسلام در درجه‏ى اول از صحنه‏ى زندگى، و در درجه‏ى دوم از ذهن و عمل فردى انسانها خارج شود؛ چون مى‏دانستند این دین، بزرگترین مانع در راه چپاول قدرتهاى بزرگ و استکبارى است. امام ما اسلام را دوباره زنده کرد و به ذهن و عمل انسانها و صحنه‏ى سیاسى جهان برگرداند.
دومین کار بزرگ او، اعاده‏ى روح عزت به مسلمین بود. این‏گونه نبود که اسلام صرفاً در بحثها و تحلیلها و دانشگاهها و صحن جامعه و زندگى مردم مطرح شود؛ بلکه بر اثر نهضت امام ما، مسلمانها در همه جاى عالم احساس عزت کردند.
یک نفر مسلمان از کشورى بزرگ که مسلمین در آن در اقلیت قرار دارند، به من مى‏گفت: قبل از انقلاب اسلامى، مسلمان بودن خود را هرگز اظهار نمى‏کردیم. طبق فرهنگ آن کشور، همه اسم محلى داشتند، و هرچند خانواده‏هاى مسلمان روى بچه‏هاى خود اسم اسلامى مى‏گذاشتند، اما جرأت نمى‏کردند آن اسم را اظهار کنند و از بیان آن خجالت مى‏کشیدند! اما بعد از انقلاب شما، مردم ما با افتخار اسم اسلامى خود را مى‏گویند، و اگر از آنها بپرسند که شما چه کسى هستید، اول آن اسم اسلامى را با افتخار بر زبان مى‏آورند.
بنابراین، با کار بزرگى که امام(ره) انجام داد، مسلمانها در همه جاى دنیا احساس عزت مى‏کنند و به مسلمانى و اسلام خود مى‏بالند.
سومین کار بزرگ او این بود که به مسلمانها احساس درک امت اسلامى داد. قبل از این، مسلمانها در هر جاى دنیا که بودند، چیزى به نام امت اسلامى برایشان مطرح نبود و یا اصلاً جدى تلقى نمى‏شد. امروز همه‏ى مسلمانها در اقصاى آسیا تا قلب آفریقا و تمام خاورمیانه و در اروپا و امریکا، احساس مى‏کنند که جزو یک جامعه‏ى جهانىِ بزرگ به نام امت اسلامى هستند. امام احساس شعور نسبت به امت اسلامى را ایجاد کرد، که بزرگترین حربه براى دفاع از جوامع اسلامى در مقابل استکبار است.
چهارمین کار بزرگ او، ازاله‏ى یکى از مرتجعترین و پلیدترین و وابسته‏ترین رژیمهاى منطقه و جهان بود. ازاله‏ى حکومت پادشاهى در ایران، یکى از بزرگترین کارهایى بود که کسى مى‏توانست آن را تصور کند. ایران مهمترین دژ استعمار در منطقه‏ى خلیج‏فارس و خاورمیانه بود. این دژ، به دست امام ما در هم فرو ریخته شد.
کار پنجم او، ایجاد حکومتى بر مبناى اسلام بود؛ چیزى که به ذهن مسلمانها و غیرمسلمانها خطور نمى‏کرد، و خواب خوشى بود که مسلمانهاى ساده‏لوح هم هرگز آن را با خود تصور نمى‏کردند و نمى‏دیدند. امام(ره) در حد یک معجزه، به این خیال افسانه‏آمیز لباس واقعیت پوشاند.
کار ششم او، ایجاد نهضت اسلامى در عالم بود. قبل از انقلاب اسلامى، در بسیارى از کشورها و از جمله کشورهاى اسلامى، گروهها و جوانها و ناراضیها و آزادى‏طلبها، با ایدئولوژیهاى چپ وارد میدان مى‏شدند؛ اما بعد از انقلاب اسلامى، پایه و مبناى حرکتها و نهضتهاى آزادیبخش، اسلام شد. امروز در هر نقطه‏یى از دنیاى وسیع اسلام که جمعیت یا گروهى به انگیزه‏ى آزادیخواهى و ضدیت با استکبار حرکت مى‏کنند، مبنا و قاعده‏ى کار و امید و رکنشان، تفکر اسلامى است.
هفتمین کار بزرگ او، نگرشى جدید در فقه شیعه بود. فقاهت ما پایه‏هاى بسیار مستحکمى داشته و دارد. فقاهت شیعه، یکى از محکمترین فقاهتها و متکى به قواعد و اصول و مبانى بسیار مستحکمى است. امام عزیزمان این فقه مستحکم را در گستره‏یى وسیع و با نگرشى جهانى و حکومتى مورد توجه قرار داد و ابعادى از فقه را براى ما روشن کرد که قبل از آن روشن نبود.
کار هشتم او، ابطال باورهاى غلط در باب اخلاق فردى حکام بود. در دنیا پذیرفته شده است که کسانى که در رأس اجتماعات قرار مى‏گیرند، اخلاق فردىِ خاصى داشته باشند! تکبر ورزیدن، برخوردار بودن از زندگى راحت و مسرفانه، تجمل‏گرایى، خودرأیى و خودخواهى و امثال اینها، چیزهایى است که مردم دنیا قبول کردند که کسانى که در رأس حکومتها قرار مى‏گیرند، این اخلاق را داشته باشند. حتّى در کشورهاى انقلابى، انقلابیونى که تا دیروز زیر چادرها زندگى مى‏کردند و در دخمه‏ها مخفى مى‏شدند، به مجرد این‏که به حکومت مى‏رسند، وضع زندگیشان عوض مى‏شود و اخلاق حکومتیشان تغییر مى‏کند و همان وضعیتى را به خود مى‏گیرند که بقیه‏ى سلاطین و رؤساى عالم داشتند! ما از نزدیک چنین چیزى را دیده‏ایم؛ براى مردم هم مایه‏ى تعجب نیست.
امام ما این باور غلط را عوض کرد و نشان داد که رهبر محبوب و معشوق یک ملت و دیگر مسلمانان عالم، مى‏تواند زندگى زاهدانه‏یى داشته باشد و به جاى کاخهاى مجلل، در یک حسینیه از دیدارکنندگان پذیرایى کند و با لباس و زبان و اخلاق انبیا با مردم برخورد کند.
اگر دلهاى حکام و زمامداران به نور معرفت و حقیقت روشن شده باشد، تجمل و تشریفات و اسراف و برخورداریهاى زیاد و خودرأیى و تکبر و استکبار، جزو لوازم حتمى زمامدارى آنها محسوب نمى‏شود. از معجزات بزرگ آن بزرگوار این بود که هم در زندگى خود و هم در آن دستگاهى که به وجود آورده بود، نور معرفت و حقیقت تجلى یافته بود.
کار نهم او، احیاى روحیه‏ى غرور و خودباورى در ملت ایران بود. برادران عزیز! حکومتهاى استبدادى و فردى، سالهاى متمادى ملت ما را به صورت ملتى ضعیف و مستضعف و توسرى‏خور در آورده بودند؛ ملتى که از استعداد جوشان و خصلتهاى جمعىِ فوق‏العاده ممتاز برخوردار است و در طول تاریخ بعد از اسلام، این‏همه افتخارات علمى و سیاسى دارد.
قدرتهاى خارجى - مدتى انگلیسیها و مدتى هم روسها و دیگر دولتهاى اروپایى، و پس از آن امریکاییها - ملت ما را تحقیر کرده بودند. ملت ما هم باور کرده بود که قابلیت و لیاقت کارهاى بزرگ را ندارد، سازندگى از او بر نمى‏آید، ابتکار از او ساخته نیست و دیگران باید بر او آقایى کنند و به او زور بگویند! بنابراین، روح غرور و افتخار ملى را در ملت ما کشته بودند؛ ولى امام عزیز ما، روح غرور و افتخار ملى را در ملت ایران بیدار و زنده کردند.
در همان حال که ملت ما از احساسات و نخوتهاى بیجاى ناسیونالیستى - که استکبار عامل آن، و رژیم منحوس پهلوى مروجش بود - مبرا هستند، اما احساس عزت و قدرت مى‏کنند. امروز ملت ما از دست به دست هم دادن و توطئه‏ى مشترک شرق و غرب و ارتجاع نمى‏ترسند و احساس ضعف هم نمى‏کنند. جوانهاى ما احساس مى‏کنند که خودشان مى‏توانند کشورشان را بسازند. مردم ما احساس مى‏کنند که قدرت و توان آن را دارند که در مقابل تحمیلها و زورگوییهاى شرق و غرب بایستند. این روح عزت و خودباورى و غرور ملى و افتخارات حقیقى و اصیل را امام(ره) در ملت ما زنده کرد.
و بالاخره دهمین کار بزرگ او، اثبات این نکته بود که «نه شرقى و نه غربى»، یک اصل عملى و ممکن است. دیگران خیال مى‏کردند که یا باید به شرق متکى بود و یا به غرب، یا باید نان این قدرت را خورد و ستایشش کرد و یا آن قدرت را ! فکر نمى‏کردند که یک ملت بتواند هم به شرق و هم به غرب «نه» بگوید و بایستد و بماند و خود را روزبه‏روز ریشه‏دارتر کند؛ اما امام(ره) این نکته را ثابت کرد.
فرازی از خطبه‌های نماز جمعه 23/4/1368

راه امام راحل و سایه مقام معظم رهبری مستدام باد